“พันธ์ พะเนียงเวทย์” ผู้บริหาร “มาม่า” ย้ำต้อง “บริหารต้นทุน บริหารเงินสด และ บริหารคน” เป็นเรื่องสำคัญที่สุด อย่าแข่งขันในตลาดเมื่อเราไม่พร้อม ประเมินตนเองให้ดี จะเป็นผู้ชนะได้ โดยไม่ต้องไปสนใจว่าเศรษฐกิจปีหน้าจะเป็นอย่างไร

เมื่อเวลา 13.30 น. วันที่ 30 ต.ค. 68 ที่ห้องแกรนด์บอลรูม โรงแรมแกรนด์ ไฮแอท เอราวัณ กรุงเทพฯ “เดลินิวส์” ได้จัดงานเสวนา “เดลินิวส์ ทอล์ก 2025” ในหัวข้อ “ปีนี้รอดมาได้อย่างไร…ปีหน้าเติบโตอย่างไรให้มั่นคง?” โดยได้รับเกียรติจาก นายเบญจรงค์ สุวรรณคีรี ผู้ช่วยรัฐมนตรีประจำกระทรวงการคลัง ร่วมปาฐกถาพิเศษในหัวข้อเศรษฐกิจไทยปี 2569 : อยู่ให้รอดได้อย่างไร โดยมี นายปารเมศ เหตระกูล นางสิริวรรณ พันธุ์ปรีชากิจ กรรมการบริหาร นายนต รุจิรวงศ์ เลขานุการกรรมการบริหารและผู้อำนวยการฝ่ายผลิต นายนนท์ รุจิรวงศ์ ผู้อำนวยการฝ่ายขายและจัดจำหน่าย และน.ส.นลิน รุจิรวงศ์ รองกรรมการผู้จัดการใหญ่ (EVP) ฝ่ายกลยุทธ์องค์กรและการตลาด เดลินิวส์ ร่วมให้การต้อนรับ

ทั้งนี้ในเวทีเสวนาครั้งนี้ ได้รับเกียรติจาก น.ส.ทานตะวัน ธีระโกเมน กรรมการผู้จัดการใหญ่ บริษัท เอ็มเค เรสโตรองต์ กรุ๊ป จำกัด (มหาชน) นายวสุพล ตั้งสมบัติวิสิทธิ์ ผู้จัดการใหญ่ฝ่ายการตลาดและฝ่ายขายในประเทศ บริษัท หยั่น หว่อ หยุ่น คอร์ปอเรชั่น กรุ๊ป นายพันธ์ พะเนียงเวทย์ ผู้จัดการใหญ่ บริษัท ไทยเพรซิเดนท์ฟูดส์ จำกัด (มหาชน) นายปิยะเลิศ ใบหยก ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร กลุ่มโรงแรมใบหยก และบริษัท เอฟเอบี ฟู้ด โฮดิ้ง และนายกันตพร หาญพาณิชย์ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารฝ่ายการตลาด บริษัท บางกอกเชน ฮอสปิทอล จำกัด (มหาชน) ร่วมถ่ายทอดประสบการณ์การดำเนินธุรกิจท่ามกลางปัจจัยเสี่ยงเพื่อให้ธุรกิจเติบโตได้อย่างมั่นคง

นายพันธ์ พะเนียงเวทย์ ผู้จัดการใหญ่ บริษัท ไทยเพรซิเดนท์ฟูดส์ จำกัด (มหาชน) กล่าวว่า  ปัจจุบันต้นทุนหลักของ มาม่า  คือ แป้งสาลี น้ำมันปาล์ม ถ้ามองว่าต้นทุนเพิ่มขึ้นหมดไม่ใช่ เพราะสองวัตุดิบความเฉพาะตัวอยู่ มีการขึ้นลงตลอด ซึ่งสองครั้งล่าสุด ที่ทางมาม่าขอขึ้นราคา ปี  51 ขึ้นจาก  5 บาท เป็น  6 บาท เป็นปีที่แป้งงสาลี น้ำมันปาล์มขึ้นอย่างรุนแรงเกือบ 2 เท่า ถ้าไม่ปรับขึ้นราคาจะขาดทุน 300 กว่าล้าน และปี 65  ที่ผ่านมา 14 ปี  ก็มีความผันผวนขึ้นลง ซึ่งปีที่ต้นทุนต่ำกำไรก็สูง ปีที่ต้นทุนสูงกำไรก็ต่ำ แต่ก็สามารถอยู่ได้ตลอด จนปี 65 เกิดวิกฤติน้ำมันปาล์มขึ้นจาก 19 บาท ในปี 64 ที่คาดว่าจะขึ้นไปถึง 40-50 กว่าบาท ซึ่งมาม่า ใช้น้ำมันปาล์มปีละ 35 ล้านลิตร ถ้าน้ำมันปาล์มขึ้นบาทหนึ่งกำไรหายไป 35 ล้านบาท หากขึ้นไป 40 บาท ขาดทุน 1,400 ล้านบาท และหลังจากนั้นก็ทรงๆ มา แต่รัฐอยากให้น้ำมันปาล์มราคาไม่ต่ำ เพราะต้องดูแลเกษตรกร แต่ก็ไม่อยากให้มาม่าราคาสูง ซึ่งในฐานะผู้ประกอบการก็งงว่าจะเอายังไง แต่คิดว่าจะมีจุดบาลานซ์อยู่

ดังนั้นราคาวัตถุดิบต้องมีการบริหารจัดการล่วงหน้า เช่น ตอนนี้ ถึง ก.พ.ปีหน้า รู้ว่าจะซื้อวัตถุดิบราคาเท่าไร เห็นว่าจะกำไร ขาดทุนเท่าไร ต้นทุนวัตถุดิบที่ผันผวน อยู่ที่การบริหารจัดการยังไงไม่ให้ปัญหาที่เข้ามาทำให้วิกฤติ  หรือส่งผลกระทบน้อยที่สุด เพื่อไม่ให้ต้องขึ้นราคา กระทบผู้บริโภค

“ตลาดบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในเซ็กเมนท์ พรีเมียม ก็ถือว่าเป็นโอกาส มีผู้เล่นใหม่ๆ จากต่างประเทศเข้ามาทำให้ตลาดยังโต และปัจจุบันพฤติกรรมผู้บริโภคเปลี่ยน จากทานบะหมี่ 3 นาที เลิก ก็พร้อมจะกลายมาเป็นพ่อครัว แม่ครัว ปรุงอาหารเก่ง  เรื่องราคา ซองละ 30 บาทก็ยอมจ่าย ตลาดพรีเมียนจึงโต พร้อมจะจ่ายหากคิดว่าคุ้ม  แต่ตลาดพรีเมียมจะลงมาเล่นตลาดแมสยาก  เพราะไม่มีกำไร ถ้าผลิตไม่ได้ปีละ 500 ล้านซอง  ตลาดแมสเข้ายาก แต่วันนี้ที่ตลาดพรีเมียมโต เพราะมีผู้เล่นต่างประเทศเข้ามา สิ่งที่สำคัญเหมือนกัน คือ การจัดการต้นทุน ต้องบริหารต้นทุนให้ดี”

นายพันธ์ กล่าวต่อว่า การทำสงครามราคาของธุรกิจทำได้ แต่ต้องอยู่บนพื้นฐานที่มีกำไรอยู่  ถ้าแข่งทำสงครามราคาแล้วขาดทุนจะแข่งไปเพื่ออะไร ไม่เช่นนั้นธุรกิจจะพังไปหมด หากทำธุรกิจไม่มีกำไรจะอยู่ไม่ได้  ต้องบริหารเงินสดให้ดี  การกู้เงินมาทำ ก็จะมีต้นทุนดอกเบี้ย ต้องคำนวณและประเมินตัวเองให้ดี  ต้นทุนของตัวเองเท่าไร  ให้รู้ว่าตนเองอยู่จุดไหน วิกฤติจะเกิดขึ้นกับคนที่ไม่ได้วางแผนบริหารได้ดีมากพอ  อย่างของมาม่า พอคาดเดาได้ว่า อะไรจะเกิดขึ้น เรามีเครื่องยนต์ใหม่ๆ มาไดร์ฟให้ธุรกิจเติบโตได้  มีเครื่องยนต์ที่สอง ที่สาม จึงรับมือกับวิกฤติค่อนข้างดี

“ปีนี้แย่กว่าปีโควิด  ปีโควิดว่าแย่แล้ว  ปีนี้แย่กว่า และปีหน้าอาจจะแย่กว่าปีนี้ได้อีก ยังไม่มีสัญญาณอะไรเลยบ่งชี้ว่าจะดีขึ้น 100% ต้องตั้งตัวอยู่บนความไม่ประมาท อย่าลงทุนเกินตัว จึงต้องบริหารจัดการให้ดี  ต้องมีการบริหารความเสี่ยง หากคิดว่าไม่มีความพร้อม ก็ไม่ต้องแข่ง ไปลงตลาดที่มีความพร้อมและถนัดดีกว่า  ต้องตั้งอยู่ในความไม่ประมาท อย่าไปกู้มากจนเกินตัว ต้องระวังเรื่องต้นทุน  และอย่าไปแข่งขันจนต้องขาดทุน ไปกู้เงินเพื่อมาแข่ง  เราผ่านวิกฤติจนมีบทเรียน แต่นักธุรกิจรุ่นใหม่ อาจจะไม่มีประสบการณ์มาก อย่าบ้าเลือดเกินไป การเข้าสู่ธุรกิจง่าย ทุกๆ คนเข้ามาเยอะ แต่การจะอยู่รอดและประสบความสำเร็จมีไม่กี่ราย ต้องอยู่รอดให้ได้ก่อน แล้วจะแข่งขันได้   ซึ่งธุรกิจทำง่าย แต่อยู่ได้อย่างยั่งยืนเป็นเรื่องยาก สิ่งสำคัญ คือ 3 อย่าง บริหารต้นทุน บริหารเงินสด และ บริหารคน เป็นหัวใจของธุรกิจเหมือนกันทุกๆ บริษัท ธุรกิจจะอยู่ได้ ทิ้ง 3 เรื่องนี้ไม่ได้”

นายพันธ์ กล่าวต่อว่า เรื่องเจเนอเรชั่นต่างๆ ที่แตกต่างในธุรกิจ ตนก็ต้องทำหน้าที่เชื่อมระหว่างคนเจนต่างๆ ต้องบริหารเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะทุกเจนมีความเก่งและเชี่ยวชาญของตนเอง  คนเจนบูมเมอร์ เป็นคนที่อยู่มานาน อย่างคุณพ่อของตนอายุ 87 ปี ยังมาทำงานทุกวัน เราต้องโฟกัสตัวเอง ส่งต่อคนด้านบนที่ทำมาส่งต่อให้คนด้านล่างได้ ให้ทุกคนอยู่ร่วมกันได้ แต่อย่าไปคิดว่าทุกคนต้องเหมือนกัน ต้องบริหารความแตกต่างให้ได้

“สุดท้ายปีหน้าจะดีหรือไม่ดีไม่สำคัญ เพราะวันที่เศรษฐกิจดีมากๆ ก็มีคนแพ้  วันที่เศรษฐกิจแย่มากๆ ก็มีคนชนะ อยู่ที่ว่าเราจะอยู่ในสถานการณ์นั้น มีความพร้อมขนาดไหน ทั้งของธุรกิจ และพื้นฐานที่เรามีอยู่ เพราะถ้าเราไม่พร้อมในวันที่เศรษฐกิจดีมากๆ เรากระโดดเข้าไปทำธุรกิจ ก็แพ้ แต่วันที่เศรษฐกิจไม่ดี แต่ถ้าเราพร้อมมากๆ โต้คลื่นเศรษฐกิจที่ไม่ดีได้ ก็จะเป็นผู้ชนะได้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปสนใจว่าเศรษฐกิจปีหน้าจะเป็นอย่างไร  แต่เราจะอยู่กับมันยังไงมากกว่า ต้องไม่ประมาท บริหารต้นทุนดีๆ เราจะอยู่ได้ในฐานะผู้รอด หรือผู้ชนะ หรือผู้แพ้ ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ไม่ได้อยู่กับสภาพเศรษฐกิจโดยร่วม  การมีคู่แข่ง ผมไม่เคยกลัว เพราะการแข่งขันทำให้เกิดการพัฒนา เมื่อคู่แข่งมีโปรดักส์อะไรดีๆ เราก็อยากจะมีโปรดักส์ที่ดีกว่า สุดท้ายแล้วผลประโยชน์จะอยู่กับผู้บริโภค”